Beste politici, jullie maken extreemrechts gedachtegoed mainstream

Gebruik maken van een cordon sanitaire om niet te besturen met Vlaams Belang, maar tegelijk wel zijn extreemrechtse gedachtegoed overnemen, is géén cordon sanitaire, schrijft MO*columniste Layla El-Dekmak. ‘We moeten dringend onder ogen zien dat onze klassieke partijen er hypocriet mee omspringen.’

Sinds de jaren ‘80 hebben we in België een cordon sanitaire. Dat wil zeggen dat geen enkele andere Vlaamse partij bestuursakkoorden afsluit met het extreemrechtse Vlaams Belang, op elk niveau, zowel lokaal als nationaal. Het is een term uit de veehouderij verwijzend naar een techniek waarbij een ongewenste of gevaarlijke situatie wordt geïsoleerd door er een beschermende kring rond te leggen.

Vandaag vraag ik me af: welke beschermende kring? Want hoewel het cordon (voorlopig) nog steeds standhoudt, merk ik dat het in zijn huidige context met een zeer grove korrel zout moet worden genomen. Hoe hypocriet is het om een cordon te steunen rond een partij en tegelijk schaamteloos ideeën en standpunten over te nemen en toe te passen op het eigen beleid? Het is exact dat, wat vandaag wel degelijk gebeurt.

Een kleine greep uit het aanbod…

Hoewel Vlaams Belang geen deel uitmaakt van de regering, oefent het wel een grote invloed uit. Al in 1992 schreef de partij zijn 70-puntenplan getiteld Immigratie: de oplossingen. 70 voorstellen ter oplossing van het vreemdelingenprobleem. Dat plan werd toen veroordeeld omdat het in strijd is met de Europese Verklaring voor de Rechten van Mens.

Het eerste punt in dat plan was het ‘opdoeken van het Centrum voor Gelijkheid van Kansen en Racismebestrijding’ — tegenwoordig bekend als Unia. Het tweede punt was het ‘ontmaskeren en ontmantelen van de vreemdelingenlobby’.

Beide punten werden door de huidige Vlaamse regering, die bestaat uit N-VA, Open Vld en CD&V, uitgevoerd. Met andere woorden: aanhangers van het cordon sanitaire, de partijen CD&V en Open VLD, hiélpen om de eerste punten uit het 70-puntenplan door te voeren.

Ook in het parlementair debat over de subsidiëring van het sociaal-cultureel werk gaf het Vlaams Belang fier toe dat het zijn verdienste was dat het decreet sociaal-cultureel werk werd aangepast. Organisaties die zich zogenaamd zouden ‘terugplooien op de eigen etnisch-culturele achtergrond’ verloren daarbij subsidiëring. Een vage formulering die ervoor zorgt dat het nieuwe decreet discriminerend kan werken tegenover mensen met migratieachtergrond én dat politici die kritische organisaties de mond willen snoeren daar misbruik van kunnen maken. Ook het verdwijnen van het Minderhedenforum is een gevolg van het Vlaamse regeerakkoord van 2019.

Extreemrechts beïnvloedt ook sterk het huidige migratiebeleid, een beleid dat gewoon mee uitgevoerd wordt door traditioneel linkse partijen zoals Vooruit en Groen. Het Europees Hof voor de Rechten van de Mens veroordeelde al meermaals onze federale regering omdat het ‘op aanhoudende wijze de mensenrechten van asielzoekers heeft geschonden’.

Ook de Belgische Raad van State oordeelde dat het besluit van staatssecretaris De Moor (CD&V) om geen alleenstaande mannelijke asielzoekers meer op te vangen onwettig is. Mensenrechten zijn niet willekeurig toe te passen. Een man is ook een mens.

Hypocriet

Maar alsof dat niet genoeg is, legt onze huidige regering die rechterlijke vonnissen simpelweg naast zich neer. De regering weigert de rechtspraak te respecteren. ‘Deze regering vormt een bedreiging voor de rechtsstaat’, verklaarde het Federaal Instituut voor de bescherming en de bevordering van de Rechten van de Mens zelfs.

Dit is autoritair gedachtegoed. Niet vanuit rechtse hoek, maar simpelweg vanuit het klassieke politieke establishment. Nochtans heeft dat establishment niets te winnen met deze tactiek. ‘Onderzoek toont aan dat, wanneer extreemrechts opkomt, het hele midden naar rechts verschuift wat migratie betreft’, liet migratie-expert Hein De Haes optekenen door De Standaard. Maar De Haes noemt dat een zichzelf ondermijnende strategie die tot mislukken is gedoemd, daarbij Jean-Marie Le Pen citerend: ‘Mensen stemmen niet op de kopie, maar op het origineel’.

Dat net zoals elders in Europa onze klassieke Vlaamse partijen verrechtsen is een ongemakkelijk feit. Dat ze daarbij op een hypocriete manier omspringen met het cordon sanitair moeten we dringend onder ogen durven zien.

Besturen gebaseerd op feiten is voor CD&V een al even vreemd concept geworden als naastenliefde.

Bij elke kiesronde verliezen zowel CD&V als Open Vld kiezers. CD&V trekt naar de verkiezingen met de slogan ‘Respect voor wat écht telt’. Tegelijk is de partij bereid mensenrechten te schenden en weigert het de rechterlijke macht te respecteren. Zo vormt de partij zelf een bedreiging voor de rechtsstaat en ondergraaft het actief een gezonde democratie. Dat is wat voor mij écht telt.

Asiel en migratie zat deze regeerperiode in de portefeuille van CD&V. Terwijl de partij het narratief van een “overspoeling door asielzoekers” voedt, blijkt uit onderzoek dat dit helemaal niet het geval is. Op lange termijn is er zelfs geen stijgende tendens te zien. En wie Europa op een illegale manier binnenkomt vormt slechts een héél kleine minderheid, ongeveer 6,7% in 2022. Zo is besturen gebaseerd op feiten voor CD&V een al even vreemd concept geworden als naastenliefde.

Open Vld trekt al jaren trots naar de kiezer met een steeds rechtser wordende liberale campagne. Het is slechts een wanhopige poging om het verlies op te vangen. De partij laat een begroting achter die de donkerste kleur rood kleurt.

Jan met de pet haalde deze regeerperiode geen profijt uit de economische groei, een gevolg van een sociaal-economisch beleid dat sociale voorzieningen uitholt en ongelijkheid vergroot. Dat werd door CD&V en Open Vld systematisch in beleid omgezet, samen met Vooruit en N-VA, op aansturen van extreemrechts.

Lees ook

Extreemrechts in Vlaanderen: ‘We moeten beseffen dat er hier en nu een serieus probleem is’

Moreel kompas

Met zijn ex-voorzitter heeft Vooruit er een miserabel jaar opzitten. Want hoe serieus ben je als je een extreemrechtse partij publiek verguist, maar een paar pintjes genoeg zijn om dezelfde taal te hanteren? Ter herinnering: Rousseau verkocht racistische praat, riep op om geweld te gebruiken, loog er nadien flagrant over, minimaliseerde het dan en probeerde er onderuit te komen.

Hoe serieus ben je als je een extreemrechtse partij publiek verguist, maar een paar pintjes genoeg zijn om dezelfde taal te hanteren?

De bittere nasmaak blijft. Maar het stof was nog niet gaan liggen of daar was Tom Meeuws die in opspraak kwam wegens racistische uitlatingen. En hopla, dan volgde de nieuwe voorzitter Depraetere die tijdens een debat bij Terzake meermaals sprak over “De Chinezen” als gevaar voor onze samenleving.

Waarschijnlijk bedoelde ze de Communistische Partij van China, maar op datzelfde moment liep in Nederland een eerste grootschalig onderzoek rond anti-Aziatisch racisme. Daaruit bleek dat 1 op 2 Aziatische Nederlanders in het afgelopen jaar discriminatie ervaarde. Wie platformen zoals Untold Asian Stories volgt, weet dat het hier in België niet veel beter is.

Daarom zou een voorzitter van een zogezegd socialistische partij slimmer en rechtvaardiger taalgebruik moeten hanteren…

En hopla, daar is Rousseau weer terug. Net na de Dag van de Roma op 8 mei. Pijnlijk. Vroegen we ons nog af waar de prioriteiten van deze partij écht liggen, dan is het nu wel duidelijk geworden. Deze partij teert op een vervlogen geschiedenis, maar vergat daarbij compleet wat de essentie is van een socialistisch gedachtegoed.

Vooruit, in welke richting dan precies? Het spoor van deze partij ben ik al lang bijster, net zoals het het zelf zijn moreel kompas kwijt is.

Paringsdans

De intieme paringsdans van N-VA en Vlaamse Belang is verre van subtiel. Eén van de N-VA-kopstukken verkondigde onlangs nog dat de partij geen fan is van het cordon. Lees: besturen met Vlaams Belang is géén probleem.

Tegelijk trekt de partij naar de kiezer met de belofte van een asielstop. Laat dat al jaren het speerpunt zijn van Vlaams Belang én een verkiezingsbelofte waar ook de extreemrechtse Wilders in Nederland de verkiezingen mee won. Het woord “asielstop” werd voor het eerst in Vlaanderen gebruikt door… Vlaams Belang, en preciezer: in 2016 als reactie tegen het spreidingsplan voor asielzoekers van N-VA. Ook deze partij neemt zonder schroom concrete plannen van de extreemrechtse partij over terwijl haar voorzitter de paringsdans luid ontkent.

Dat centrumrechtse, centrum- én centrumlinkse partijen schijnbaar probleemloos meegaan in extreemrechtse retoriek is zeer alarmerend. Onderzoek wees uit dat extreemrechtse uitspraken van zogezegd gematigde (mainstream) politici net méér normerend werken dan wanneer de uitspraken van extreemrechts zelf komen.

Onze politici hebben dus een gigantisch grote verantwoordelijkheid. Dat extreemrechts gedachtegoed steeds meer mainstream wordt is voor een groot deel hun verantwoordelijkheid en verdienste.

Lezen jullie mee, Rousseau, De Moor en zowat alle anderen?

In een hopeloze strijd voor onze stem lijken de klassieke partijen zonder problemen hun morele verantwoordelijkheid aan de kant te zetten voor het vergroten van hun eigen kansen om aan de macht te blijven. Zo denken ze te kunnen eten van twee walletjes: het cordon publiekelijk steunen én tegelijk extreemrechtse ideeën en standpunten integreren in het eigen beleid.

Die situatie is op lange termijn onhoudbaar en volledig kansloos. We hebben dringend nood aan een cordon sanitaire dat samen met de partij ook haar ideeën, gedachtegoed en standpunten uit het bestuur weert. Zodat we van een échte beschermende kring kunnen spreken en niet een die zichzelf op langere termijn vernietigt en uitholt.